گسترش فرآیند شریف
Mini-refinery واحدهاي کوچک توليد فرآوردههاي پالايشگاهي با ظرفيت 200 تا 20000 بشکه در روز مي باشند که توانايي توليد فرآوردههاي قابل استفاده توسط مصرف کنندگان نهايي (مطابق با استاندارد هاي مورد نياز کشور) را دارا باشند. حال مي بايست به اين سوال پاسخ داد که چه عاملي باعث ميشود با کاهش ظرفيت يک واحد پالايشگاهي براي توليد فرآوردههاي مورد نياز، همچنان ارزش افزوده اقتصادي مناسب جهت جلب سرمايه گذاري را به وجود آورد؟
ميبايست به اين نکته توجه داشت که فناوري و مفهوم مينی ريفاينری چیزی کاملاً متفاوت با فناوريهاي پالایشگاههای کلاسیک که تنها مقياس آن کوچک شده باشد (Miniaturized Refinery) و يا وتحدهای جداسازي اوليه پالايشگاهي (Topping Plant) که فرآوردههاي خام را به عنوان محصول ارائه ميدهد، بوده و باید با دیدی کاملا متفاوت از دو مفهوم اخیر با آن برخورد نمود. فناوريهاي مورد نظر داراي نقاط مشترک و شاخص ديگري نيز ميباشند که آنها را از انواع واحدهاي پالايشي ديگر متمايز مينمايند.
با توجه به موارد مذکور، برخي از ويژگيهاي مينی ريفاينری( Mini-Refinery ) به صورت خلاصه عبارت است از:
● کوتاه بودن زمان احداث و حجم پايين سرمايه مورد نياز
●انعطاف پذيري در انتخاب خوراک و افزايش توان پالايشي کشور بخصوص در نقاط نزديک به محل مصرف
● صادرات آسان فرآورده ها نسبت به نفت خام و ميعانات گازي و دور زدن تحريم ها
● استفاده بهينه از ميعانات گازي و جلوگيري از انباشت آن
● رعايت ملاحظات پدافند غيرعامل
● اشتغال زايي مناسب نسبت به حجم سرمايه گذاري
● بازار مناسب فرآورده ها در داخل و خارج از کشور
● استفاده مناسب از حجم بالاي برخي از خوراک هاي کم ارزش توليد شده در داخل (نظير مازوت)
● افزايش چشمگير درآمد ارزي کشور
● امکان توليد بنزين و گازوئيل با کيفيت مناسب
● امکان فروش فناوري در بازارهايي مانند عراق، ونزوئلا، سوريه و افغانستان
● وجود زمينه هاي لازم و انجام برخي اقدامات موفقيت آميز داخلي در زمينه توسعه فناوري بومي Mini-Refinery
[1] Oxidation De-Sulfurization